این تحقیق جدید که در مجله عصب شناسی منتشر شده، نشان می دهد که افراد ناشنوا از کورتکس شنوایی برای محرکهای بصری و لمسی، بیش از افراد دارای قوه شنوایی استفاده می کنند.نتایج یک تحقیق جدید که در رابطه با حالت انعطاف پذیری مغز انسان انجام شده نشان می دهد، افرادی که مادرزادی ناشنوا هستند از بخش شنوایی مغز خود برای حس لامسه و مشاهده اشیاء استفاده می کنند.
این تحقیق جدید که در مجله عصب شناسی منتشر شده، نشان می دهد که افراد ناشنوا از کورتکس شنوایی برای محرکهای بصری و لمسی، بیش از افراد دارای قوه شنوایی استفاده می کنند.
دکتر جیمز باتی جونیور مدیر موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی طی یک بیانیه اظهار داشت: این تحقیق نشان می دهد که مغز چگونه قادر به ارائه سیم کشی های دوباره و متفاوت است. این تحقیق می تواند برای سایر محققانی که درباره فرآیندهای حسی مغز تحقیق می کنند موثر واقع شود.
تحقیقات گذشته نشان می داد که افراد ناشنوا ممکن است از مغز خود به شکل متفاوتی از دیگران استفاده کنند. برای مثال محققان دریافته بودند، زمانی که افراد ناشنوا از علائم زبان اشاره استفاده می کنند از همان بخشی از مغز خود استفاده می کنند که زبان گفتاری را تفسیر می کند و این امر نشان می دهد که مسئله زبان یک مسئله کلی برای تمام انسانها اعم از شنوا و ناشنوا است.
یک تحقیق دیگر نشان می داد افرادی که ناشنوا هستند در پردازش دید اطراف و پیرامون خود بهتر عمل می کنند. محققان افزوده اند که شاید افراد ناشنوا از چندین بخش مغز خود به ویژه بخشهای مربوط به شنوایی برای پردازش بینایی بهره می گیرند اما آیا ناشنوایی بر چگونگی پردازش حس لامسه و بینایی توسط مغز تأثیرگذار است. تاکنون پاسخ به این پرسش برای محققان دشوار بود چرا که در آزمایشگاه فراهم کردن محرک دقیق برای پاسخ به این سوال بسیار دشوار است.
در این تحقیق جدید شرکت کنندگان از دستگاه هایی چون هدفون که توسط محققان تولید شده بود استفاده کردند تا محققان از مغز آنها یک آم آر آی تهیه کنند، نوعی از اسکن مغزی که نشان دهنده جریان خود به بخشها فعال مغز است. پس از آن که محققان از محرک لمسی استفاده کردند جریان خون را در منطقه کورتکس شنوایی اولیه که در مرحله نخست صدا را به مغز می رساند، اندازه گرفتند.
کریستینا کارنز از آزمایشگاه توسعه مغز در دانشگاه اورگان در این رابطه اظهار داشت: ما این تحقیق را طراحی کردیم چرا که فکر می کردیم حس لامسه و بینایی باید در کورتکس شنوایی افراد ناشنوا قوی تر باشد. همانطور که مشخص شد کورتکس شنوایی اولیه در افرادی که ناشنوا هستند در حس لامسه حتی بیش از بینایی متمرکز شده است.
درحقیقت اگر تعامل بینایی و لامسه در مغز افراد ناشنوا بیشتر است پس شاید بتوان از حس لامسه استفاده کرد تا دانش آموزان ناشنوا بتوانند ریاضی و خواندن بیاموزند.
علاوه بر این اگر دانشمندان بتوانند این مسئله را اندازه گیری کنند که میزان استفاده از کورتکس شنوایی برای سایر پردازشهای حسی چقدر است می توانند بگویند که چگونه می توان مغز را تعلیم داد تا ظرفیت بیشتری به فرآیند شنوایی اختصاص داد.
